Projekt skierowany był do szerokiego grona odbiorców zamieszkujących gdańską dzielnicę Orunia. Wykorzystywał zróżnicowane metody animacyjne i narzędzia edukacyjne przez co przyczynił się do integracji różnych grup wiekowych. Koncentrował się na dwóch głównych obszarach działania – silnym poczuciu „tożsamości oruńskiej” oraz działaniach twórczych skoncentrowanych wokół realizacji spektaklu teatralnego wykorzystującego metodę teatru ze społecznością, która daje możliwość bycia współtwórcą, a nie jedynie odbiorcą sztuki. Scenariusz spektaklu oparty był na zebranych przez mieszkańców historiach lokalnych. Rezultatem projektu było wzmocnienie potencjału intelektualnego odbiorców poprzez wyzwolenie w nich postaw kreatywnych. Oparcie działań na silnym związku emocjonalnym mieszkańców z dzielnicą ukształtuje pozytywne nastawienie do uczestnictwa w kulturze. Projekt realizowany był w partnerstwie z rozpoznawalną w dzielnicy fundacją GFIS oraz z Radą Osiedla i lokalnymi szkołami.
Zadanie skierowane było do mieszkańców gdańskiej dzielnicy Orunia. Miało na celu budowanie kapitału społecznego poprzez stworzenie „Oruniakom” możliwości aktywnego uczestnictwa w lokalnym życiu kulturalnym. Wykorzystanie zróżnicowanych metod animacyjnych przyczyniło się do integracji różnych grup wiekowych. Jednocześnie stworzyło odbiorcom możliwość odkrycia własnych potencjałów twórczych, czym przyczyniło się do wzmocnienia ich kapitału intelektualnego.
W ramach projektu obywały się:
- Spotkania z ekspertami, które bazowały na budowaniu poczucia tożsamości i wspólnoty lokalnej i były skierowane do wszystkich mieszkańców Oruni;
- Warsztaty dziennikarskie zbierania „żywej pamięci”, których celem było stworzenie grupy osób zainteresowanych historią dzielnicy;
- Prace nad scenariuszem spektaklu „Ora, Ohra, Orana” bazujące na historiach zebranych od lokalnych seniorów zebranych m.in. podczas wywiadów przeprowadzonych w ramach warsztatów dziennikarskich;
- Warsztaty dramowe i teatralne
Warsztaty dramy skupiały się na zaangażowaniu umysłu, ciała, emocji i ducha. W sferze wyobrażonych doświadczeń uczestnicy odgrywali role innych osób i przeżywali różne sytuacje, dzięki czemu wzrasta ich świadomość samych siebie, innych ludzi oraz świata. Na zajęciach dramowych w sytuacji fikcji można było „przepracować” sceny związane z wydarzeniami osób opowiadających historie, które później stanowiły kanwę spektaklu. Podczas warsztatów teatralnych uczestnicy ćwiczyli świadomość ciała, elementy ruchu scenicznego, ćwiczenia z emisji głosu, budowania roli, improwizacji i tworzenia etiud teatralnych. Metodami improwizacyjnymi grupa przepracowała własne i pozyskane z bazy zbieraczy pamięci historie szczególnie ważne dla społeczności Oruni.
- Warsztaty muzyczne dla dzieci. Ukoronowaniem pracy w warsztatach muzycznych było stworzenie orkiestry, która towarzyszyła finałowemu spektaklowi „Ora, Ohra, Orana”, pokazanego w przestrzeni miejskiej dzielnicy.
- Inscenizacja spektaklu „Ora, Ohra, Orana”. Inaugurującym punktem projektu było zagranie przez mieszkańców w przestrzeni miejskiej Oruni spektaklu „Ora, Ohra, Orana”, będącego efektem końcowym zintegrowanych działań wyżej wymienionych warsztatów.
Zachecamy do obejrzenia spektaklu: